Uczestnicy Norweski rynku bankowym wahają się od dużych banków uniwersalnych działających w obie hurtowych i detalicznych do małych prywatnych organizacji. Systemu bankowego, tjrzeczywistego systemu płatniczego, w wysokim stopniu zautomatyzowany i skomputeryzowany. Korona system bankowy składa się z siedemnastu banków komercyjnych, oszczędnościowych i niewielka liczba banków państwowych, które zapewniają finansowanie konkretnych celów. Inne główne instytucje finansowe, firmy hipotecznych, instytucje finansowe i firmy ubezpieczeniowe. Urząd nadzoru finansowego Norwegii kontroluje wszystkie banki i inne instytucje finansowe w Norwegii. Ustawa O bankowości komercyjnej działalności, Ustawa o Oszczędności bank i ustawa o finansowaniu i instytucji finansowych, regulujących działalność bankową. Norwegia zmieniła zasady dotyczące instytucji finansowych w wyniku porozumienia o EOG. W odniesieniu do usług finansowych, umowa o EOG przewiduje pełne dostosowanie do norm UE. Zagranicznym bankom pozwolono na tworzenie spółek zależnych w Norwegii od roku. Od momentu realizacji Porozumienia EOG w styczniu roku, banki zagraniczne mogą również tworzyć oddziały w Norwegii, ale w tej chwili pracują tylko kilka banków w USA w Norwegii. Bank centralny Norwegii zorganizowana akcja-spółki-emitenta, ale państwo jest właścicielem wszystkich akcji. To jest panelu organem doradczym dla pieniężno-kredytowej i polityki walutowej. On jest jedynym bankiem walutowej emisji Banki komercyjne mają bardzo bliskie związki z handlu i przemysłu. Oszczędnościowe banki mają długą tradycję w Norwegii, a także pokrywać znaczną część lokalnych wymagań kredytowych. Banki handlowe nie osiągnęły w tej samej pozycji w Norwegii, że cieszą się w niektórych krajach. Jest to częściowo z powodu dominacji na rynku bardzo dużych banków komercyjnych, z których wszystkie mają wyspecjalizowane działy, obejmujące takie obszary, jak zwykle, jest traktowany jako typowy bank kupiecki. Są specjalne puszki do rybołówstwo, rolnictwo, żegluga, przemysł, budowa domu i finansowanie eksportu. Państwo w mniejszym lub większym stopniu uczestniczy we wszystkich tych.
